تا چشم به هم زدم

از صبح که بیدار شدم چهار پنج باری اینجا سر زدم ببینم کسی اومده یا نه.اما دریغ از یه دوست.دیروز بیشتر وقتم رفت واسه خوندن وبلاگ عشق با طعم خیانت.دلم یه جوری میشد وقتی وبلاگشو میخوندم.تو بیشتر جهات مثل خودم بود... 

دلم گرفت از اینکه چرا اینقدر در حق ما زنها ظلم میشه .البته من عمرا بذارم کارم به اینجا بکشه که همسرم بخواد باهام یه همچین رفتارهای زننده ای بکنه.میدونم که تقصیر آنای گلم هم نیست.بعضی از این مردها اینقدر حیوان وشیطان صفت هستند که نمیتونن کنار فرشته ها دووم بیارن.امروزم یه سری زدم به وبلاگش...اما آپ نکرده بود...خیلی درکش میکنم. 

خلاصه اینکه منم این روزها حال و حس درست و درمونی ندارم.از وقتی تلاش برای رفتن سر کار رو گذاشتم کنار و دیگه آموزشگاه هم نمیرم احساس سنگینی میکنم.میدونم با این پای کامپیوتر نشستن فقط وزنم اضافه میشه و هیچی عایدم نمیشه. 

پسر کوچولو هم خودشو مشغول بازی با بچه طبقه پایینی و مغازه بغلیمون میکنه. 

احساس کرختی دارم.تو کمرم یه درد مبمه.ناهار دمپختک گذاشتم.از غذاهای گوشتی خسته شدم.دلم هوس یه تنوع میخواد.صدای گوگوش تو فضای اتاقم میپیچه...   

شب شکسته ..گل شکفته... 

پشت تنهاییه دیوار. 

مثل یه دیوار سنگی .... 

نمیتونه بشه تکرار 

کوچه هرگز نمیمیره 

 با تولد یه بن بست  

هنوزم اونور دیوار  

 تپش قلب کسی هست  

ترانه قشنگیه .میذارم دوباره بخونه.نمیدونم چمه.دیشب با آهنگهای معین و ابی رفتم به به دهه هفتاد زندگیم.چه پر تلاطم و پر حادثه بود برام.بیشترین اتفاقات خوش آیند و بد آیند زندگیم رو تو اون دوره ها جا گذاشنم.معین میخوند...ابی میخوند و من تو اون ترانه ها نوجوانی و جوانیم رو جستجو میکردم.با هر ترانه میرفتم یه گوشه از خاطراتم که مدتها دست نخورده باقی مونده و خاک خورده بودند.برای چند لحظه احساس خفگی دائمی داشتم.رفتم تو اون خیابونهای خلوتی که درختهای جوون و کهنسال اونو در آغوش داشتند.با همون احساسی که اون موقع ها داشتم.یک لحظه همه خاطرات کهنه رو نو کردم. 

باز هم دلم گرفت. 

اینجا بود که درک کردم معنای چشم بر هم زدن رو.......