...ولی حیف

بازار شلوغ بود و تا چشم کار میکرد پر بود از دختر و پسر جوونی که برای خرید ولنتاین اومده بودن.البته ما بین اونها افراد یه کم مسن تر هم بودند ...و من همش تو فکر کیف پول گم شدم بودم. چه چیزایی که میتونستم بخرم و نشد.میدونید ممکنه آدم برای خرید یه کفش صد تومن پول بده ولی دلش نمیاد ده تومن از پولش گم شه.منم همین حالت رو داشتم چون نزدیک عید بود کلی خرید داشتم که نصف بیشترش مربوط به امور خونه میشد و صد حیف که نتونستم این کار رو بکنم.همش به خودم میگفتم بیخیال فکر کن باهاش فلان چیز رو خریدی بهمان چیزو خریدی  ولی بعدش غصه میخوردم.و به برادرم غر میزدم که چرا مواظب نبودم.چرا حواسمو جمع نکردم اونم تو این شرایط که هر چی ادم داشته باشه بازم کمه .خودتون که از قیمتها خبر دارین؟... 

و بعد اون کسی رو که حدس میزدم کیفمو دزدیده نفرین میکردم.بعد یه فکری به سرم زد سریع با گوشیم به همون خط ایرانسلیه که مال خودم بود و تو کیف گم شدم گذاشته بودم اس ام اس دادم و کلی خواهش تمنا کردم که اگه کیف رو پیدا کرد به این خط زنگ بزنه.حداقل اگه پول رو نمیخواد بده کارت گواهینامه رانندگیمو برام بفرسته و بعد فرستادمش.شاید دلش به رحم بیاد و کیفو برگردونه..همش منتظرم خبری بشه ازش. 

حال و حوصله نداشتم با اینکه  صبحونه نخورده بودم اصلا اشتهای غذا خوردن هم نداشتم.ساکت بودم ولی تو دلم غوغایی بود.همش دلم میخواست یه جورایی زمان رو به عقب برگردونم.ولی حیف که ....پاساز رضا خیلی شلوغ بود . با برادرم رفیم تو یه مغازه ای که ولنتاینی بود.یه چند تا گوی خوشگل قیمت کردیم و کلی اینور اونور کردیم ببینیم چه چیزی مناسبه هدیه پیدا میکنیم.آخر سر به این نتیجه رسیدیم که امروز رو فقط ببینیم شنبه برای خرید نهایی بیاییم .چون ما نمیخواستیم روز ولنتاین رو جشن بگیریم .خودمون روز عشاق باستانی داشتیم و میخواستیم اون روز رو جشن بگیریم...