یه روز به یاد موندنی

نمیدونم چی باید بنویسم. امروز برام یه روز متفاوت بود.اول اینکه با توجه به دیر خوابیدن شب قبل زود بیدار شدم. 

دوم اینکه تو هوای برفی با همسر گرامی وپسر کوچولوم قدم زدم. 

سوم اینکه بعد از ۱۰ سال زندگی مشترک دوباره با هم آزمایش خون دادیم(منو یاد دوران نامزدیم انداخت). 

چهارم اینکه با وجود ترس از خون دادن و آمپول زدن اینبار خانم پرستار خیلی خوب ازم خون گرفت اصلا درد نداشت.(دمش گرم!) 

و....و....و 

در کل روز خوبی برام بود.امروز رو از یاد نمیبرم چون بعد از مدتها خودم رو در کنار شوهر و پسر گلم تو خیابون مشغول قدم زدن میدیدم.این زندگی ماشینی رمانتیک گری رو از آدما گرفته.ما قبل از این همش با ماشین خودمون اینور اونور میرفتیم.ولی خدا پدر برادر همسر گرامی رو بیامرزه که اونو ازمون خرید و من تونستم حس با همسر قدم زدن  رو دوباره تجربه کنم. 

شاید اون هیچ وقت نفهمه که چقدر برام عزیزه و چقدر از اینکه با او هستم احساس خوشبختی میکنم .امروز همش دستامون تو دست همدیگه بود و یا من بازوشو می گرفتم مثل همون روزهای اول آشناییمون. چقدر زیباست این دوست داشتن دو طرفه و چقدر زیباتر اینکه بعد از ده سال زندگی باز عشقمون مثل همون روزهای اوله. 

خدایا هــــــــــــــزار بار شکر!!!