باید یه کاری کنم

بفرمایید چایی! 

الان که دارم این مطالب رو مینویسم به اندازه یه دنیا دلم گرفته.احساس سنگینی میکنم.انگار نه انگار که زمانی ثابت بودن در یه جا منو به حد جنون کلافه میکرد.ناراحتم .حوصلم سر رفته ولی شدم مثل آدمهای مسخ شده .اگه یه هفته ام بیرون نرم انگار نه انگار. اصلا بضی وقات زمان و روزها از دستم در میرن.می دونم خیلی تنبل شدم.خیلی از این وضعیت ناراحتم .باید یه تکونی به خودم بدم.حالم دیگه داره از خودم به هم میخوره.