امان از این زنهای ...

امروز مهدی رو بردم پیش دبستانی جدیدش.آخه اون قبلیه رو برای اینکه  خیلی قدیمی بود جاشو عوض کرده بودند.جایی که خانه فرهنگ رو انتقال داده بودن بهتر از جای قبلی بود  ولی به مسیر من خیلی دور میشد.اولش خوشحال بودم ولی وقتی مسیر رو دیدم اعصابم خورد شد چون چهار پنج تا خیابون باهامون فاصله داشت و ناراحتیم به خاطر اینکه صبحها مهدی سردش میشد  بود .خلاصه کلی با مادرا صحبت کردم و نظرشونو پرسیدم.نود درصدشون ناراحت بودند.ولی عین بز قبول کردند بچه هاشونو ببرن اونجا. 

من مونده بودم که چیکار کنم.بعد از اینکه با همسر گرامی صحبت کردم قرار شسد تا وقتی دنده یک ماشین درست شه صبحها خودش مارو ببره و بعد از اون ماشینو بده خودم مهدی رو ببرم .برای بعد از ظهر هم که مشکلی نداشتم.نهایتش پیاده روی اجباری خوبی برام میشد. 

امروز که رفتم مهدی رو بیارم میخواستم با مدیریت اونجا صحبت کنم و و مشکلمو بگم.ولی دیدم نیست و پیش خودم گفتم فردا باهاش صحبت میکنم اگه بود.اما بر خلاف تصورم منشی اونجا ازم گله کرد که چرا مشکلات رو با خودمون در میون نمیذارین و کلی حرف دیگه که مامانای ابله از طرف من زده بودند در حالی که حرف خودشون بود و...و..و 

حالم ازشون به هم خورد وقتی دیدم با اینکه خودشونم ناراحت بودند عین گاو بچه ها شونو راحت آورده بودند به او مرکز.منم توضیح دادم که میخواستم با مدیریت اینجا صحبت کنم که نبود و بلاخره مسیله با عذر خواهی منشی تموم شد. 

پیش خودم گفتم اینها همون زنها بیشعوری هستن که باعث میشن مردها هر بلایی سرشون بیارن و بهشون بگن ضعیفه.